അവളുടെ പേരെന്തായിരുന്നു?

പേരിന്‍റെ ആവശ്യകതതന്നെ ഇന്നു മറന്നിരിക്കുന്നു.
വര്‍ഷങ്ങളായി ഞങ്ങളെത്രനേരം പലതും സംസാരിച്ചിരിക്കുന്നു,
കുറെനാളുകള്‍ക്കു ശേഷം അവളെന്‍റെ പേരുച്ചരിച്ചു,
അപ്പോളാണ് ഞാനാലോചിച്ചത്, അവളുടെ പേരെന്തായിരുന്നു?

പിന്നോട്ടുമറിയുന്ന കലണ്ടര്‍, അതിലൊരു ദിനം
അന്ന് ചുവന്ന ദുപ്പട്ടയില്‍, ഓറഞ്ച് കുപ്പിവളകളുമിട്ട് അവള്‍.
അവളോടൊപ്പം പടികള്‍ കയറിയപ്പോള്‍ അറിയാത്തഭാവത്തില്‍
വിരലുകളില്‍ തലോടിയപ്പോള്‍ കുപ്പിവളകള്‍ ചിരിച്ചറിയിച്ചു.

കാത്തിരിപ്പിന്‍റെ ഉറക്കം കളയുവാനായി മെല്ലെ അവളുടെ
കൈയില്‍ നുള്ളുവാന്‍ എന്തൊരു ഉത്സാഹമായിരുന്നു അന്നെനിക്ക്!
പക്ഷെ, എന്തുകൊണ്ടോ അവളെന്‍റെ പേരു വിളിച്ചില്ല,
ഞാനും വര്‍ഷങ്ങളോളം അവളുടെ പേരും വിളിച്ചില്ല.

വെള്ളച്ചാട്ടത്തിന്‍റെയരികിലിരുന്ന് ഓരോ പരിഭവത്തിനും
ഓരോ കല്ലുവീതം പെറുക്കിയെറിഞ്ഞ് അവസാനം
മണ്‍‍തരികള്‍ തേടിപ്പോയ ആ കാലം, അതും നീ മറന്നുവോ?
ഇല്ല, മറക്കുവാനത്തരം നിസാരതകള്‍ എന്നാണു നീ ഓര്‍ത്തിരുന്നത്?

ഒരുപക്ഷെ, മരണത്തിന്‍റെ കുളമ്പടികളടുത്തു വരുമ്പോഴും,
നിദ്രയില്‍ സ്വപ്നങ്ങള്‍ അലൊസരപ്പെടുത്തിയുണര്‍ത്തുമ്പോഴും,
മനസ് ശൂന്യമായി ചിന്തകളുടെ ഉറവതേടി അലയുമ്പോഴും
ആ കുപ്പിവളകളുടെ കൊഞ്ചല്‍ ഞാന്‍ പിന്നെയും കേള്‍ക്കുന്നു.
--